ΤΗ ΙΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήιμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος, Αθηνογένους.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Αθηνογένης ο ένδοξος, ιερωσύνης φαιδρόν, προκείμενος ένδυμα, ταίς βαφαίς τού αίματος, Ιερώτερον έδειξε, Μεθού εισήλθεν εις ναόν άγιον, τώ παντεπόπτη εμφανιζόμενος, καί λειτουργών αυτώ, σύν αϋλοις τάξεσι, καί μετοχή, θεία λαμπρυνόμενος, όν μακαρίσωμεν.

Αθηνογένης ο πάνσοφος, χορόν προσήξε Xριστώ, αθλητών διά πίστεως, καρτερώς αθλήσαντα, καί τόν δρόμον τελέσαντα, μεθ' ών νικήσας τόν πολυμήχανον, χοροίς Μαρτύρων, αναλαμβάνεται θέσει θεούμενος, καί πρεσβεύων πάντοτε, υπέρ ημών, τών τήν Ιεράν αυτού, μνήμην τελούντων αεί.

Δεκάς μαθητών θεόλεκτος, ασκητικαίς αγωγαίς, τών παθών τά σκιρτήματα, καθελούσα ήθλησε, καί τόν όφιν ενέκρωσεν, Αθηνογένην, καθηγητήν Ιερόν, ενθέω σθένει καταπλουτήσασα, Ταύτης δεήσεσι, σώσον ημάς εύσπλαγχνε, τούς επί σέ, πάντοτε ελπίζοντας, τόν υπεράγαθον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ δυσωπούμεν Πανάχραντε, τήν προστασίαν ημών, συσχεθέντες εν θλίψεσι, Μή παρίδης τέλεον, απολέσθαι τούς δούλους σου, αλλά τάχυνον τού εξελέσθαι ημάς, τής ενεστώσης οργής καί θλίψεως, ώ παμμακάριστε, Παναγία Δέσποινα, συ γάρ ημών, τείχος καί βοήθεια, ακαταμάχητος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τί τό ορώμενον θέαμα, ο τοίς εμοίς οφθαλμοίς, κοθαράται ώ Δέσποτα; Ο συνέχων άπασαν, κτίσιν ξύλω ανήρτησαι, καί θανατούσαι, ο πάσι νέμων ζωήν, η Θεοτόκος, κλαίουσα έλεγεν, ότε εώρακεν, εν Σταυρώ κρεμάμενον, τόν εξ αυτής, αρρήτως εκλάμψαντα, Θεόν καί άνθρωπον.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Τών σών Αθλητών, Χριστέ, μέλπω τό κλέος. Ιωσήφ.

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Τάξεσιν Aσωμάτων, νύν περιπολεύων αξιάγαστε, Ιεράρχα καί Mάρτυς, τούς υμνούντάς σε πίστει περίσωζε.

Ώσπερ άμωμον θύμα, ολοκαυτωθείς θεομακάρ ιστε, τώ πυρί τών βασάνων, προσηνέχθης Θεώ διά πίστεως.

Νόμοις τοίς τού Δεσπότου, δήμος πειθαρχών ο πανσεβάσμιος, τών Χριστού αθλοφόρων, τών ανόμων βουλάς απεκρούσατο.

Θεοτοκίον

Σάρκα γεγενημένον, εκ τών σών αιμάτων απειρόγαμε, τόν αιώνιον Λόγον, υπέρ νούν τε καί λόγον εκύησας.

Ωδή γ'

Στερέωσον ημών τόν νούν

Λύσας τού εχθρού δεινάς μηχανουργίας, τή πρός τόν Θεόν αλύτω διαθέσει, αθηνογένης ο μάρτυς καί Ιεράρχης, σύν μαθηταίς δόξης ηξίωται.

Ήμβλυναν εχθρού τά βέλη καί τά κέντρα, ταίς μαρτυρικαίς ενστάσεσιν οι θείοι, καί καταυγάζουσι πάντων τάς διανοίας, ταίς φωτοβόλοις αυτών λάμψεσιν.

Τείνας τούς στερρούς ιμάσιν ο παράφρων, ξέει απηνώς, μαστίζων άνενδότως, αλλ' ουκ εσάλευσε τούτων τής διανοίας, τήν ακατάπληκτον στερρότητα.

Θεοτοκίον

Ώφθης ουρανών Αγνή υψηλοτέρα, Καί τών Σεραφίμ αεί αγιωτέρα, ως τόν απάντων Δεσπότην καί Βασιλέα, υπερφυώς κυοφορήσασα.

Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημών τόν νούν καί τήν καρδίαν, ο τούς ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σε τόν Σωτήρα, καί λυτρωτήν καί πανοικτίρμονα».

Κάθισμα  Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ασκήσει τό πρότερον, προκαθαρθείς τήν ψυχήν, αθλήσει τό δεύτερον, τελειοτάτω νοϊ, Θεώ ευηρέστησας, θύτης αυτού καί μάρτυς, γεγονώς θεοφόρε, στίφος δέ προσηγάγου, μαθητών τώ Δεσπότη, μεθ' ών υπέρ ημών εκτενώς πρέσβευε ένδοξε.

Θεοτοκίον

Η μόνη κυήσασα, τόν Ποιητήν τού παντός, η μόνη κοσμήσασα, τήν ανθρωπότητα, τώ τόκω σου Άχραντε, ρύσαί με τών παγίδων, τού δολίου Βελίαρ, στήσόν με επί πέτραν, τών Χριστού θελημάτων, αυτόν δυσωπούσα εκτενώς, όν εσωμάτωσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς υμάς πολεμούντας, γνήτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξων η πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Νούν τόν πάντων επέκεινα, θείαις αναβάσεσι φανταζόμενοι, τής σαρκός ουκ εδειλίασαν, τάς πικράς αικίσεις οι θεόφρονες.

Αριστοκήρυξ θεόληπτος, καί Ιερομάρτυς ακαταγώνιστος, χρηματίσας κατηξίωται, ο Αθηνογένης θείας χάριτος.

Ρητορεύοντες Μάρτυρες, σάρκωσιν τού Λόγου καθυπεμείνατε, τάς αικίσεις καί τόν θάνατον, πρός αθανασίαν μεταβαίνοντες.

Θεοτοκίον

Ισοδύναμον σύνθρονον, τώ γεγεννηκότι τόν υπερούσιον, εσωμάτωσας Πανάμωμε, τοίς βροτοίς δι' οίκτον ομιλήσαντα.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Στομώσας απαθεία τό φρόνημα, παθοκτόνον, πάθος εξεικόνισας, τού απαθούς Αξιάγαστε.

Ταίς θείαις προτροπαίς προσενήνοχε, τώ Δεσπότη, μαθητών ομήγυριν, Aθηνογένης ο ένδοξος.

Εφαίδρυνε τήν μνήμην σου μάρτυς, ο φωτοδότης, πληρών τάς αιτήσεις σου, εν τοίς πιστώς σοι προστρέχουσι.

Θεοτοκίον

Μητέρα καί Παρθένον ειδότες σε, Παναγία, συμφώνως γεραίρομεν, καί ευσεβώς μακαρίζομεν.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι σωτήρ

Ευκλείας μαρτυρικής, Αθηνογένης επέτυχε, καί σύν αυτώ μαθητών, χορός εστεφάνωται, ασκήσας τό πρότερον, καί τήν τών δαιμόνων, τροπωσάμενος απόνοιαν.

Λαμπρύνει σου τό σεπτόν, Ιμνημόσυνον ο Δεσπότης σου, πληρών σου τάς πρός αυτόν, εντεύξεις Μακάριε, ιδού γάρ ή έλαφος, τόν αυτής σοι γόνον, προσκομίζει θείω νεύματι.

Παράδεισος νοητός, εδείχθητε, Αξιάγαστοι, τό ξυλον τό τής ζωής, εν μέσω κατέχοντες, τάς αισθήσεις πάντων τε, τή θείων ανθέων, ευωδία καθηδύνοντες.

Θεοτοκίον

Ως νοητή κιβωτός, τόν νομοδότην εβάστασας, λυχνία ως φωταυγής, τό φώς απεκύησας, ως ρίζα απότιστος, τής ζωής τόν βότρυν, Θεοτόκε ανεβλάστησας.

Ο Ειρμός

«Iλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Σ υ ν α ξ ά ρ ο ν

Τή ΙΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Iερομάρτυρος Αθηνογένους, Επισκόπου Πηδαχθόης.

Στίχοι

·          Αθηνογένης εκ ξίφους ανηρέθη,

·          Ψευδή θέαι ναν τήν Αθηνάν ου σέβων.

·          Έκτη καί δεκάτη Αθηνογένη τάμε χαλκός.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Φαύστου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Αντιόχου, αδελφού τού αγίου μάρτυρος Πλάτωνος.

Οι άγιοι δεκαπεντακισχίλιοι μάρτυρες, οι εν Πισιδία ξίφει τελειούνται.

Ο άγιος μάρτυς Αθηνογένης διά πυρός, καί πολλαί μάρτυρες γυναίκες, ξίφει τελειούνται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Τών Χαλδαίων η κάμινος

Τοίς κρουνοίς τών αιμάτων σου, πλάνης έσβεσας φλόγα, τώ πυρί τών αγώνων σου, απετέφρωσας ύλην, κακίας Μακάριε, Ευλογητός βοών ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Οι σαρκός τά σκιρτήματα, τής εγκρατείας πόνοις, καί τής Μάνης σεβάσματα, τοίς τών αιμάτων όμβροις, μειώσαντες Μάρτυρες, ως στρατιώται Χριστού ανευφημείσθωσαν.

Κεφαλάς εκτεμνόμενοι, παρανόμω προστάξει, καί τάς σάρκας ξεόμενοι, πολυπλόκοις βασάνοις, ως πύργοι ακλόνητοι, ουκ εσαλεύθητε Οσιομάρτυρες.

Θεοτοκίον

Λυτρωθέντες Πανάμωμε, διά σού τής αρχαίας, τών προγόνων εκπτώσεως, τό Χαίρέ σοι βοώμεν, καί πίστει δοξάζομεν, τόν διά σού εκ φθοράς ημάς ρυσάμενον.

Ωδή η'

Οι θεορρήμονες Παίδες

Ενατενίζων ταίς θείαις φωταυγίαις, ειδωλικής αξαπάτης Αθηνογένης διέλυσε, τό βαθύτατον σκότος, καί φώς εχρημάτισεν.

Ο τών Αγγέλων χορός καί τών Μαρτύρων, Iεραρχών καί Οσίων, επί τή μνήμη ευφραίνεται, τών σεπτών Αθλοφόρων, δοξάζων τόν Kύριον.

Συνηριθμήθης Μαρτύρων ταίς αγέλαις, μαθητευσάντων δεκάδα, μαρτυρικήν επαγόμενος, Ιεράρχα μεθ' ών σε, πιστώς μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Ον απεκύησας Λόγον υπέρ λόγον, Θεογεννήτορ Μαρία, υπέρ ημών εκδυσώπησον, τών Πιστών σε υμνούντων, καί μακαριζόντων σε άχραντε.

Ο Ειρμός

«Οι θεορρήμονες παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν φλόγα, καταπατούντες υπέψαλλον, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Τόν προδηλωθέντα

Ίδε φωταυγής σήμερον ημέρα, Μαρτύρων, απαστράπτουσα θαύμασι, καί θείαις αγλαϊαις, καταυγάζουσα τών πιστών τάς καρδίας, Δεύτε φωτισμόν απαρυσώμεθα.

Ώσπερ προσφοραί, καί άμωμοι ως άρνες, προσηνέχθητε Μάρτυρες, τώ δι' ημάς τυθέντι, παρ' αυτού τούς στεφάνους τής νίκης, ως αγωνοθέτου κομισάμενοι.

Στάζουσιν οι σοί γλυκασμόν Αθλοφόρεπόνοι, καί πικρίαν πάσαν, παθών καθαίρουσι τών πίστει, τώ τεμένει σου προστρεχόντων καί πόθω, σού εορταζόντων τό μνημόσυνον.

Ημεροφαείς ως αστέρες αναδειχθέντες, στερεώματι Μάρτυρες τής σεπτής Εκκλησίας, καταυγάζετε πάσαν τήν Οικουμένην, σκότος πειρασμών αποδιώκοντες.

Θεοτοκίον

Φέρεις εν αγκάλαις Θεόν τόν φέροντα πάντα, τρέφεις τόν τροφέα, ημίν αγνή ομοιωθέντα, Όν ικέτευε τώ λαώ σου δοθήναι, πάντων δυσχερών τήν απολύτρωσιν.

Ο Ειρμός

«Τόν προδηλωθέντα, εν όρει τώ νομοθέτη, εν πυρί καί βάτω, τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνωμεν».

Εξαποστειλάριον

Επεσκέψατο ημάς

Πληρών τό αίτημα Χριστέ, τού σού Ιερομάρτυρος, Αθηνογένους φαιδρύνεις, νύν τής ελάφου τώ νεβρώ, μνήμην αυτού ετήσιον, σύν μαθητών τή δεκάδι, σοί Λόγε πρεσβεύοντος.

Θεοτοκίον

Αγία Δέσποινα αγνή, Θεόν όν εσωμάτωσας, εκ παναχράντων σών σεμνή, καί παναγίων αίματων, τούτον αεί εκδυσώπει, τού οικτιρήσαι καί σώσαι, ημάς τούς υμνούντάς σε.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις